Ailevi Görevler:

Ailevi Görevler: 

Karı, koca, ana, baba ve çocuklardan meydana gelen en küçük insan
topluluğuna aile denir. Allah'a ve yaratıklarına karşı temel bilgiler, ana kucağında ve baba
ocağında öğrenilir. Büyüklere saygı, küçüklere sevgi, hep bu yuvada elde edilir.
Memleket ve insanlık görevleri, ilk önce bu ocakta aşılanır. Onun içindir ki, sağlam ailelerden meydana gelen bir
millet, her yönden ilerler ve diğer milletler içinde şerefli yere sahip olur. İslam Dininde, aile mukaddes bir yuvadır.
Bu yuvanın varlığını sağlam bir şekilde devam ettirebilmesi, karı-kocanın birbirlerine karşı olan vazifelerini yerine
getirmelerine bağlıdır.

A) Kocanın karısına olan görevleri şunlardır:

1. Kadın, bir  erkeğinin  yanında  Allah'ın  bir  emanetidir. Bu  emanete  gerekli  şefkat  ve  
    nezaket  gösterilmelidir. Peygamberimiz:   "Hayırlı  olanlarınız,  kadınlara  karşı  Hayırlı
    olanlardır" buyurmuşlardır. (Riyazüssalihin Tercümesi)
2. Koca, karısının  hata  ve  kusurlarını  büyüterek, bunları kavga  ve  geçimsizlik
     meselesi  haline  getirmemelidir.
3. Erkek  evine  bağlı  olmalı, parasını  dışarıda  lüzumsuz yere harcayarak,
    karısını evde zor durumda bırakmamalı.
4. Erkek, hanımını her türlü kötülüklere karşı korumalıdır.
5. Erkek, hanımının itikat, ibadet ve ahlak konularında bilgi sahibi olmasına yardımcı olmalıdır.

B) Kadının kocasına olan görevleri şunlardır:

1. Kadın, kocasının Allah'ın emirlerine uygun olan sözlerini dinlemeli, ona karşı daima saygılı
    olmalıdır.
2. Kadın, namusunu, şeref ve haysiyetini korumak suretiyle kocasına bağlı kalmalıdır.
    Peygamberimiz şöyle buyurmuştur: "Kadın beş vakit namazını kılar, orucunu tutar,
    namusunu korur ve kocasına itaat ederse ona:
    "Hangi kapısından dilersen oradan Cennet'e gir denir."
3. Bulunduğu hale kanaatkâr ve tutumlu olmalı israf etmemeli
4. Kadın, kocasının istemediği yerlere gitmemeli, gideceği yerler için önceden izin almalıdır.

C) Ana- Babanın çocuklarına karşı görevleri:

Çocukların yetişmesinde, ana-babanın büyük sorumluluğu vardır.
Çocuğun hayırlı veya hayırsız olması, ana-babaya bağlıdır.
Bu bakımdan ana-baba şu noktalara dikkat etmeli.
1. Çocuğa, doğumundan yedinci gününe kadar ki süre içerisinde dinimize uygun güzel bir isim
    konulmalıdır.
2. Çocuklar, Allah'ın  emanetidir.  Onları  iyi  yetiştirmek, Peygamberimiz:
    "Hiçbir baba, çocuğuna güzel terbiyeden daha üstün bir şey veremez" buyurmuşlardır. (Tirmizi)
3. Çocuklarına dini görevlerini öğretmelidir, kimlerle ne şekilde arkadaşlık ettiğine ve edeceğine
     yardımcı olmak.
4. Çocuklarına  eşit  şekilde  sevgi  göstermek.
5. Dokuz  yaşına  giren  çocukların  yataklarını  ayırmak.
6. Ergenlik  çağına  giren  çocukları  namaz  kılmaya  teşvik  etmek.      
7. Evlenme  çağına  gelen  çocuklarını  evlendirmek.

D) Çocukların ana-babalarına karşı başlıca görevleri:

Ana-Baba kadar kıymetli bir  varlık  düşünülemez. Bizlere
Hayatı, neşeyi, dini, dili, her  şeyi  onlar  öğretirler.
Onun için, onlara karşı olan görevlerimizi saymakla bitiremeyiz.
1. Onlara  saygı  gösterip itaat etmeliyiz. Konuşurken tatlı dilli,  güler  yüzlü  olmalı,
    onların  kalplerini kıracak davranışlardan uzak kalmalıyız.  Sözlerini dinlemeliyiz.
2. Ana ve babanı azarlamamak onlara  "öf" bile dememek.
3. Onların  ihtiyaçlarını  gidermek,  yardımına  koşmak.
4. Öldükten sonra mezarlarını ziyaret etmeli ve dua da bulunmalıyız: "Allah'ım! Hesap  görülecek
    günde, beni (ana-babamı)  beni  çocukken  nasıl  terbiye  ettilerse,
    Sen de kendilerini  (öylece)  esirge."  (İsra- Süresi: 249)

E) Kardeşlerin başlıca görevleri:

1. Büyük kardeşler, ana-baba yerindedir. Küçük kardeşler, onlara karşı saygılı olmalıdır.
2. Ağabeyler, küçük kardeşlerine karşı şefkatli davranmalı, onları her bakımdan korumalıdır.
3. Maddi durumu iyi olan, muhtaç olan kardeşine yardımcı olmalı, onu da her bakımdan
    kalkındırmaya çalışmalıdır.
4. Menfaat yüzünden doğan kırgınlıklar,  kardeşliğe yakışmaz. Bu bakımdan kardeşler kendi
    menfaatlerinden çok, kardeşlerinin  menfaatlerini  üstün  tutmalıdırlar.
5. Eğer  kardeşler  ayrı  evlerde  oturuyorlarsa, birbirlerini  sık  sık  ziyaret  etmelidirler.
6. Bir işe karar verilirken, birbirlerine danışmaları  gerekir.